Προσπαθώ να περιγράψω τα συναισθήματα που νοιώθω κάθε χρόνο για τις παρόμοιες Δευτέρες σαν τη σημερινή και δυσκολεύομαι…
Γιατί πρώτα πρώτα έχει γίνει συνήθεια. Και μια συνήθεια κινδυνεύεις να την βαρεθείς…
Από την άλλη μπορεί να έχει μετεξελιχθεί και σε εξάρτηση. Δε μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτή…
Σίγουρα όμως λατρεύεις το χαμόγελο της ευτυχίας που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου κάθε τέτοια Δευτέρα, μετά την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος από το Θρύλο!
Τις πρώτες Δευτέρες τις έζησα στο σχολείο. Οι συμμαθητές μου ήταν οι πρώτοι που με έβλεπαν να λάμπω και να «φουσκώνω» από περηφάνια!
Στη συνέχεια πήγα πανεπιστήμιο αλλά η συνήθεια δεν άλλαξε! Ήταν η σειρά των συμφοιτητών μου να με βλέπουν να χαμογελώ συνέχεια…
Τα τελευταία χρόνια την εικόνα του ευτυχισμένου Red Duckling την ζουν κάθε τέτοια Δευτέρα οι συνάδελφοί μου…
Σχολείο, πανεπιστήμιο, δουλειά…
Η ζωή μου αλλάζει φάσεις διαρκώς, αλλά η αγαπημένη μου Δευτέρα πάντα πιστή στο ετήσιο ραντεβού της!
Και για όσους αναρωτιούνται τι έκανα τη μοναδική Δευτέρα που μας πήραν το πρωτάθλημα με τον Δούρειο Ίππο; Ευτυχώς δεν την «έζησα»! Εκείνη την εποχή υπηρετούσα τη μαμά πατρίδα σε ένα απομακρυσμένο ορεινό φυλάκιο. Ούτε τηλεόραση έβλεπα, ούτε πανηγυρισμούς, ούτε πρωτοσέλιδα εφημερίδων…τίποτα!
Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα μου έρχεται στο μυαλό το σλόγκαν από ένα τηλεπαιχνίδι…
Τι είναι λοιπόν αυτή η Δευτέρα μετά από κάθε κατάκτηση του πρωταθλήματος;;
Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΛΑΤΡΕΙΑ!!
ΥΓ: Πλάκα, πλάκα έτσι όπως το πάει ο Ολυμπιακός, του χρόνου θα το πάρει από την …Καθαρά Δευτέρα! Και τότε ποιος θα με δει με το χαμόγελο της ευτυχίας;
Για το γνήσιο της ερυθρόλευκης υπογραφής,
ЯD
Γιατί πρώτα πρώτα έχει γίνει συνήθεια. Και μια συνήθεια κινδυνεύεις να την βαρεθείς…
Από την άλλη μπορεί να έχει μετεξελιχθεί και σε εξάρτηση. Δε μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτή…
Σίγουρα όμως λατρεύεις το χαμόγελο της ευτυχίας που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου κάθε τέτοια Δευτέρα, μετά την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος από το Θρύλο!
Τις πρώτες Δευτέρες τις έζησα στο σχολείο. Οι συμμαθητές μου ήταν οι πρώτοι που με έβλεπαν να λάμπω και να «φουσκώνω» από περηφάνια!
Στη συνέχεια πήγα πανεπιστήμιο αλλά η συνήθεια δεν άλλαξε! Ήταν η σειρά των συμφοιτητών μου να με βλέπουν να χαμογελώ συνέχεια…
Τα τελευταία χρόνια την εικόνα του ευτυχισμένου Red Duckling την ζουν κάθε τέτοια Δευτέρα οι συνάδελφοί μου…
Σχολείο, πανεπιστήμιο, δουλειά…
Η ζωή μου αλλάζει φάσεις διαρκώς, αλλά η αγαπημένη μου Δευτέρα πάντα πιστή στο ετήσιο ραντεβού της!
Και για όσους αναρωτιούνται τι έκανα τη μοναδική Δευτέρα που μας πήραν το πρωτάθλημα με τον Δούρειο Ίππο; Ευτυχώς δεν την «έζησα»! Εκείνη την εποχή υπηρετούσα τη μαμά πατρίδα σε ένα απομακρυσμένο ορεινό φυλάκιο. Ούτε τηλεόραση έβλεπα, ούτε πανηγυρισμούς, ούτε πρωτοσέλιδα εφημερίδων…τίποτα!
Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα μου έρχεται στο μυαλό το σλόγκαν από ένα τηλεπαιχνίδι…
Τι είναι λοιπόν αυτή η Δευτέρα μετά από κάθε κατάκτηση του πρωταθλήματος;;
Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΛΑΤΡΕΙΑ!!
ΥΓ: Πλάκα, πλάκα έτσι όπως το πάει ο Ολυμπιακός, του χρόνου θα το πάρει από την …Καθαρά Δευτέρα! Και τότε ποιος θα με δει με το χαμόγελο της ευτυχίας;
Για το γνήσιο της ερυθρόλευκης υπογραφής,
ЯD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου